Week 1

En toen was het eindelijk zover! Mijn Au Pair avontuur in Londen is van start gegaan. Op donderdagavond 2 juli kwam ik aan op London Gatwick Airport en werd ik opgehaald door de vader van mijn host family. Ik maakte een geweldige eerste indruk door naar de verkeerde kant van de auto te lopen om in te stappen. Oja, ze rijden hier aan de ‘verkeerde’ kant en de passagiersstoel zit dus aan de linkerkant in plaats van aan de rechterkant. Dat moet ik even onthouden. De hele reis naar mijn nieuwe huis hield ik mijn hart vast omdat ik telkens dacht dat er een ongeluk zou gebeuren omdat we aan de verkeerde kant inhaalden en er auto’s vanaf de verkeerde kant op ons afkwamen. Natuurlijk is er niks ergs gebeurd en ben ik veilig aangekomen op mijn nieuwe adres: Westmount Close 50 in Worcester Park.

Het huis waar ik woon is prachtig roze (net als het shirt dat de vader aan had toen hij me ophaalde van het vliegveld) en heeft drie verdiepingen. Op de begane grond is de woonkamer met inloopkeuken, de wasruimte + wc en de studeerkamer. Op de eerste verdieping is de slaapkamer van de ouders en een ‘relax’-woonkamer waar de ouders ’s avonds vaak zitten als de kinderen in bed liggen. Op de bovenste verdieping is mijn slaapkamer (inclusief douche en toilet!), de kamer van het jongetje (bijna 9 maanden), de kamer van het meisje (3 jaar) en een badkamer voor de kinderen.

Dan over mijn leven hier! De ouders zijn ontzettend aardig en ik kan goed met ze opschieten. De afgelopen week was een beetje rommelig omdat ik alles nog moest leren het meisje haar laatste week op school had. Ze moest op woensdag de hele dag naar school en op donderdag tot 12 uur. En oja! De moeder is gewoon thuis de hele dag. Best wel bijzonder dat ze met twee kinderen ook nog mijn hulp nodig heeft, maar goed ik help haar dus de hele dag met de kinderen en het licht huishoudelijk werk. De eerste dagen was het beetje behelpen omdat ik niet wist waar alles was en wat ze wilde dat ik zou doen, maar nu gaat het al vanzelf. De afgelopen week was ik elke ochtend om 7 uur beneden. Dan deed ik de vaatwasser en hielp ik vervolgens met het ontbijt en het voederen van de kinderen. Daarna opruimen, kinderen aankleden, was doen en spelen met de kinderen. Dan gaat het jongetje alweer naar bed (9 uur) en is het meisje beneden. Om half 11 krijgt het jongetje zijn fles en is er tijd om naar de play ground te gaan of een wandeling te maken. Rond 12 uur is er de lunch waarbij ik ook weer help en daarna opruimen. Dan gaat het jongetje om half 2 weer naar bed en het meisje één keer in de drie dagen ook om bij te slapen. Om half 4 zijn beide kinderen weer beneden en is het tijd voor een snack. Dan wordt er weer gespeeld en rond 5 uur is het dinner time. Mijn taken zijn soms eten koken, maar meestal helpen met voederen en opruimen. Daarna brengen we de kinderen naar boven, krijgen ze een bad en worden ze één voor één naar bed gebracht.

De komende weken proberen we een beetje structuur in de dagen en weken te krijgen. Het meisje is nog erg gehecht aan haar moeder en ziet mij een beetje als een indringer als de moeder ook aanwezig is. Als ze alleen met mij is, zoals toen ik de ochtend shift deed en de kinderen van bed haalde, is er niks aan de hand. Dus we gaan een planning maken van dagen en activiteiten zodat het meisje weet waar ze aan toe is en wanneer haar moeder niet aanwezig is en het dus met mij zal moeten doen. We zullen zien hoe dat gaat lopen! Ik ben in ieder geval weer klaar voor een nieuwe week 

Tot slot de uitstapjes! In de weekenden ben ik vrij en ga ik mijn eigen gang. Vorige week zondag ben ik naar Wimbledon geweest met de trein. Het is ongeveer een kwartier (door)lopen naar het treinstation en vervolgens 10 minuten met de trein om in Wimbledon te komen. Ook de eerste keer dat ik naar het treinstation liep was een bijzondere ervaring. Net als op de weg lopen de mensen op de stoep ook aan de verkeerde kant! Best wel logisch eigenlijk, maar ik vond het erg lastig om mensen aan de linkerkant te passeren en inhalen is al helemaal moeilijk! Dan moet ik echt eerst nadenken aan welke kant ik in moet halen. Maar het is natuurlijk allemaal goed gekomen en aldoende leert men. Ik was in Wimbledon op de dag dat er geen wedstrijden werden gespeeld. Dat was wel een beetje jammer, maar desalniettemin heb ik een mooie wandeltocht gemaakt en heb ik even uitgerust in een park dat ik vond op Google Maps. Zo, toch maar even mooi mijn eerste uitstapje in mijn eentje overleefd!

Dit weekend ben ik naar Londen geweest. Eindelijk! Ik ging erheen met de gedachte van ik zie wel. Ik was weer alleen en ik had geen idee waar ik uit zou komen. Maar toen was ik daar en het was werkelijk waar prachtig! Meteen al de sfeer als je aankomt op een station met 18 treinsporen en je een geschikte uitgang probeert te vinden (want er zijn er ongeveer 6). Als je daar loopt zie je steeds grote groepen mensen omhoog kijken, want daar hangen de borden met reisinformatie. Dat ziet er echt grappig uit. Toen ik een uitgang had gekozen ben ik maar gewoon achter de meute aan gelopen omdat ik geen idee had welke kan ik op moest. Toen kwam ik uit bij de Waterloo Bridge. Nou, prachtig! De uitzichten zijn zo mooi en ik zag meteen de London Eye en de Big Ben. Daar ben ik dus naartoe gelopen en later ben ik ook nog naar Buckingham Palace gelopen. Het was een prachtige dag en de sfeer was echt fantastisch daar! Ik kan het niet goed uitleggen, maar ik voelde me er helemaal op mijn gemak  Ik heb me dus prima vermaakt in mijn eentje!

Inmiddels heb ik contact gezocht met een aantal andere Au Pairs, dus ik hoop dat ik in de komende weken ook meer met hen kan ondernemen.

Hier laat ik het bij voor deze week. Als jullie vragen hebben, stel ze gerust!

Best wishes,
Geeske (of hoe ze me hier noemen: Heeske)